Przejście w Tatrach

Do trzech razy sztuka. Być może słowa te wymienione zostały na wierzchołku Żłobistego Szczytu przez Stanisława Motykę lub Jana Sawickiego, gdy kolejna próba w ciągu półtorej tygodnia okazała się skuteczna. My potrzebowaliśmy prób dwóch. Pierwsza odbyła się w 2020 roku, kiedy to nie trafiliśmy na kluczową kulisę, a jedynie rozpoczęliśmy i skończyliśmy pokonywanie ściany drogą Motyki. Tym razem kulisa została odnaleziona (dzięki Grzesiek za wskazówki). Uwagi do drogi oraz dwóch skutecznych przejść z 2020 roku (https://www.tatry.przejscia.pl/pl/node/4147, https://www.tatry.przejscia.pl/pl/node/4199): 1. Nie rozpoczynamy wspinaczki kulisą skalną lewą z dwóch nieregularnych rys tylko od razu zacięciem (hak, V), do którego według opisu WHP trafiamy później, po trawersie z owej rysy. 2. Kilku metrowa szeroka rysa naszym zdaniem zasługuje na V+ i po wcześniejszych przejściach sugerujących V+/VI-, oficjalna trudność drogi naszym zdaniem to właśnie V+. 3. Rozwiązanie problemu kopuły szczytowej. Od stanowiska w okolicy opisywanej w WHP nyży najpierw lekko w prawo i do góry kilka metrów niewyraźnym zacięciem, następnie trawers w prawo. Dalej do góry i skośnym w prawo zacięciem kilka metrów (zacięcie pojawia się w opisie Piotrka). Następnie trudny i eksponowany trawers w lewo (V). Po nim ścianką kilka metrów do góry i nieco w prawo, by dotrzeć do kolejnego eksponowanego trawersu - tym razem trudność to jeden-dwa ruchy. Następnie dobrze urzeźbiona kilkumetrowa ścianka i wreszcie rynna w prawo wyprowadzająca na Żłobiste Wrótka. Z nich na szczyt granią. Bardzo wymagająca tatrzańska tura, jedna z najtrudniejszych w dorobku Motyki, tego samego kalibru co Mały Kołowy czy Łomnica. Szczególne podziękowania dla Krystiana za partnerstwo w ścianie.