Przejście w Tatrach

Zawsze chciałem zrobić północną Małego Kieżmarskiego w okresie najdłuższych dni roku. To bardzo krótki czas, kiedy to mroczne urwisko zamienia się w świetlistą ścianę. Co prawda nawet wówczas dno komina oświetlane jest tylko po wschodzie słońca (a sam start chyba w ogóle nie jest, czyli być może są tam miejsca, w których słońce nie świeci nigdy przez okrągły rok), ale i tak w porównaniu do wszystkich moich wcześniejszych przejść ściany tyle słońca nie widziałem jeszcze nigdy. Z całą pewnością warto było tego doświadczyć. Co do drogi, to nic nowego chyba. Jak dla mnie do Izbicy nie ma nic trudniejszego niż V, a samo wyjście z Izbicy do łatwiejszego żlebu wariantem od lewej to po prostu krótkie V+ (wariant Łapiński-Paully, WHP3397K). Górny Stanisławski, jak zazwyczaj. Nadal tak samo kruchy i dość nieprzyjemny powyżej Kieżmarskiej Kazalnicy.