Przejście w Tatrach

Po wejściu na Małą Śnieżną Turnię przez północną ścianę (www.tatry.przejscia.pl/pl/node/5689) zszedłem przez Przełęcz Ścienki i wariantami drogi Piotrowski-Świerz na piargi Doliny Czarnej Jaworowej by podejść do wylotu północnego żlebu Przełęczy Ścienki. Droga Stanisławskiego rozwiązuje tam problem dolnych bardzo urwistych progów żlebu. Za jego czasów płynął tam pewnie potok o wiele częściej niż dzisiaj (stąd hasła o lejącej się wodzie za kołnierz). W tym roku było tam niemal sucho, więc patent Stanisławskiego by dolny próg omijać eksponowaną nieco przewieszoną ścianką po lewej stronie nie byłby konieczny, ale zależało mi na przejściu oryginalnym. Jest bardzo stromo, umiarkowanie krucho i bardzo eksponowanie. Wyżej wraca się już na dno komina i wąską jego częścią dochodzi na pierwszą platformę w żlebie (po lewej możliwość łatwego dotarcia do drogi wspomnianej wcześniej drogi Piotrowski-Świerz). Kolejny próg jest znacznie łatwiejszy i dość połogi, a mijana wielka wanta wykazuje II trudności (po lewej ponownie możliwość łatwego przejścia do wspomnianej wyżej drogi). Dalej żleb jest już łatwy i można dotrzeć na przełęcz na wiele różnych sposób, a że chwilę wcześniej tamtędy schodziłem, to zszedłem pod ścianę ponownie Piotrowskim-Świerzem. Następnie udałem się pod drogę Stanisławskiego prowadzącą pn.-wsch. granią Wielkiej Śnieżnej Turni (www.tatry.przejscia.pl/pl/node/5691).