Przejście w Tatrach

Chyba pierwsza droga pokonująca spiętrzenie środkowej części ściany (z 1943r). Bardzo ciekawy przebieg, dolna część wykorzystuje łatwiejsze części ściany, góra bardzo odważnie biegnie na wprost po długim trawersie. Tu uwaga:nie należy wejść w widoczne ze stanu na turniczce zacięcie ze stanowiskiem z taśmami, trawersujemy dalej w lewo do kolejnego zacięcia. Ściana jest specyficzna i bardzo wrażliwa na wilgoć, nawet w powietrzu, pomimo suchych ścian (glony). To nas zatrzymało na siódemce, ale szóstki też są zaskakująco trudne. Na trudniejszych wyciągach praktycznie korzystamy z zastanych haków, różnej jakości, niewiele co można osadzić. Czyli klasyka tatrzańska, do tego nieco uwagi na luźne elementy nie zaszkodzi. Za to mamy nagrodę pierwszej klasy, droga piękna, do tego bardzo ciekawa. Górę po przewieszonym zacięciu, najciekawiej jest zrobić wariantem Diretty VII-, dokładnie tu do góry od stanu, zamiast mało ciekawego obejścia w lewo. Wychodzimy wprost na pik. Super.