Przejście w Tatrach

Jest to jedyna nieco "kosówka" droga autorstwa Stanisławskiego, choć przy odpowiednim dobieraniu wariantów jest jej niedużo (na dole krótki 2m trawers w prawo), wyżej 15m rynna z niskopienną kosówką i w sumie tyle. Potwierdzam zatem wszystkie obserwacje Piotra: www.tatry.przejscia.pl/pl/node/4955. Droga stanowi sposób na ominięcie wymytego (i bardzo często mokrego) dna Widłowego Żlebu, które udało mi się przejść wprost po suchej skale dokładnie 10 lat temu: www.tatry.przejscia.pl/pl/node/2119. Po dotarciu na dno Widłowego Żlebu droga Stanisławskiego prowadzi już łatwo do grani osiągając ją w Wyżnim Widłowym Siodle. Nie chcąc tak iść, skręciłem w prawo na żebro Młynarzowej Baszty, w którym to znajdują się trzy okazałe turnie. Pierwsza od południa (urywająca się ścianą na stronę Doliny Ciężkiej) okazała się mieć III-IV wejście uskokiem od północny (brak pętli zjazdowych, możliwe, że zwiedzana pierwszy raz), środkowa jest łatwa, natomiast północna (najbardziej okazała, dla której stworzyłem nazwę Młynarzowa Lalka) wyglądająca na bardzo niedostępną puściła w wejściu od południa za II (zachodzik po wschodniej stronie), a w zejściu na północ za I. Powyżej turniczek żebro przechodzi w około 50-60m wysokości spionizowany uskok przechodzący w ścianę po wschodniej stronie. W górę uskokiem kilkanaście metrów, po czym skośnie w prawo w ścianę (popod świeżym obrywem) do urzeźbionej przewieszki, przez którą od lewej (IV), po czym lekko w prawo i w górę z odchyleniem w lewo na przełączkę między wierzchołkami Młynarzowej Baszty. Dalej grzędą na Basztowy Zwornik i w prawo na Młynarza.